ای کاش
شبیه دختران عشایر بودی
دخترانی همیشه شعر
راه که می روند زمین زیر پایشان می لرزد
و برای دلتنگیشان ابر آسمان گریه می کند
افسوس که همیشه مغرور بودی
طوری که هیچ وقت زمین نخواست غزلخوانت باشد و آسمان همراه دلتنگی ات!
کاش شبیه دختران عشایر بودی
ارسال: شعله فرهادپور